معرفی رشته پزشکی
رشته پزشکی
آشنایی با رشته پزشکی
1- تاریخچه رشته پزشکی
بقراط پزشک یونان باستان که لقب پدر علم پزشکی را به خود اختصاص داده جزء کسانی بود که پزشکی را به عنوان یک دانش جدا مطرح کرد. از رهروان رشته پزشکی افرادی همچون ابوعلی سینا و رازی را می توان نام برد. از زمان رنسانس به بعد در جای جای کشورهای متمدن سازمان های پزشکی شکل گرفت و برای این سازمان ها، مراکز و ساختمان هایی که امروزه به آن بیمارستان گفته می شود اختصاص داده شد.
2- تشکیل و هدف رشته پزشکی
رشته پزشکی جزء دانش های کاربردی محسوب می شود، در این رشته به شناخت بیماری ها و عوامل ایجاد آن پرداخته می شود و سعی در تشخیص زود هنگام و درمان بیماری و جلوگیری از ابتلا به آن با علم پزشکی میسر می شود. هدف از علم پزشکی بالا بردن سطح کیفیت زندگی بشر و حفظ تندرستی افراد و هم چنین درمان انواع بیماری و ارتقاء سطح سلامت بیماران می باشد.
3- رابطه پزشک و بیمار
از وظایف پزشک نسبت به بیماری که به او مراجعه کرده این است که شرح حال بیمار را جویا شود و سپس علایم ظاهری بیمار را مورد معاینه فیزیکی قرار دهد و فهرستی از مشکلات بیمار تهیه کند و در صورت لزوم به بررسی های جانبی مانند: آزمایش، تصویر برداری و … بپردازد و در آخر هم بعد از تشخیص نوع بیماری نسبت به درمان آن اقدام کند.
معرفی نظام آموزش دکترای عمومی رشته پزشکی
این نظام شامل چهار دوره می باشد از جمله: 1- علوم پایه 2- فیزیوپاتولوژی 3- کارآموزی بالینی 4- کارورزی بالینی
1- دوره علوم پایه
این مرحله شامل 5 ترم تحصیلی می باشد و جزء اولین مرحله آموزش در رشته پزشکی به شمار می آید. در این دوره دانشجویان بخش اول از درس های عمومی و درس های پایه را می گذرانند. دانشجویان بعد از اتمام این دوره با ساختمان بدن و اعمال فیزیولوژیک و اثر آن بر سلامتی انسان و شناخت عوامل بیماری زا و هم چنین روش های دفاعی بدن در برابر این عوامل و اصول آسیب های بدن انسان و مسائل بهداشتی آشنا می شوند.
دانشجویان در هر ترم باید 20 واحد درسی ارائه شده را به اجبار بگذرانند که حداکثر زمان اجازه داده شده برای گذراندن این مرحله 3 سال می باشد. در پایان این دوره امتحان جامع علوم پایه برگزار می شود که قبولی در این امتحان امکان و شرط ورود به مرحله بعدی یعنی فیزیوپاتولوژی می باشد که هر دانشجو حداکثر دوبار می تواند در این آزمون شرکت کند.
دروسی که در این دوره ارائه می شوند عبارتند از: بیوشیمی، بافت شناسی، اپیدمیولوژی، آناتومی، جنین شناسی، ایمنی شناسی، انگل شناسی، میکروب شناسی، تغذیه، ژنتیک، زبان تخصصی، روانشناسی و فیزیولوژی.
2- دوره فیزیوپاتولوژی
این دوره به نام، نشانه شناسی هم مشهور است.مدت زمان این دوره 6 ماه است که دانشجو با یادگیری درس های فیزیولوژی چگونگی عملکرد سازمان بدن را می آموزد و هم چنین با آموزش در درس پاتولوژی به وضعیت بدن در هنگام ورود عوامل مضر و واکنش آن در بیماری های مختلف آشنا خواهند شد و دانشجو در این مرحله است که یاد می گیرد با ادغام این آموزش ها از ابتدای ورود یک عامل بیماری زا و شروع بیماری در بدن تا انتهای آن را تشخیص دهد و در آخر هم می تواند درمان آن را یاد بگیرد.
در این مرحله از رشته پزشکی دانشجویان فارماکولوژی را به صورت مروری کلی بر دسته های دارویی و عملکرد اثر داروها را فرا می گیرند.
دروسی که در این دوره باید گذرانده شوند عبارتند از: آسیب شناسی اختصاصی، فارماکولوژی، سیمیولوژی،دوره های فیزیوپاتولوژی ارگان ها و دوره کار آموزی بالینی.
3- دوره کارآموزی بالینی
این دوره که به آن استاژری هم گویند از دو مجموعه درس های نظری و کار عملی تشکیل شده است. این دوره به طور مناسب 20 ماه و حداکثر 27 ماه است. در بخش کار عملی دانشجو می بایست در محضر بیمار حاضر شود و نشانه ها و علایم بیماری را با دقت بررسی کند و با صحبت کردن بتواند شرح حالی از بیمار بدست آورد و سپس با استفاده از داده های خود نوع بیماری را تشخیص دهد تا اقدامات درمانی لازم برای او انجام شود.
برنامه های عملی در دوره کارآموزی شامل کنفرانس های صبحگاهی در مورد بیماران بستری، صحبت در بالین بیمار توسط استاد مربوطه و آموختن روش معاینه کردن بیمار، گرفتن شرح حال از بیمار، انجام کارهای تشخیصی و تا حدی نوشتن نسخه می باشد.
درس های نظری این ترم در کلاس های بعد از ظهر تدریس می شود چون معمولا صبح ها به کار در بیمارستان و انجام برنامه های عملی آن اختصاص داده می شود.
دروسی که در این دوره گذرانده می شوند عبارتند از: بیماری های اعصاب، عفونی، جراحی، ارتوپدی، کودکان، زنان و زایمان، روانی، کارآموزی داخلی، جراحی، پوست، چشم، بهداشت، کودکان، گوش و حلق و بینی، ارتوپدی، رادیولوژی، روانپزشکی، تاریخ و اخلاق پزشکی، فارماکولوژی بالینی.
4- دوره کارورزی بالینی
این مرحله از رشته پزشکی که آخرین دوره آن است را انترنی می گویند. مدت این دوره 18 ماه می باشد. در این مرحله دانشجویان مسئولیت کلی یک بیمار اعم از معاینه، تشخیص و اقدامات درمانی را در بیمارستان به عهده می گیرد و هر آن چه را که تاکنون آموخته است را به طور عملی اجرا و انجام خواهد داد. همه فعالیت های دانشجویان در این دوره زیر نظر استادان مربوطه صورت می گیرد و کارورزان باید درس پایان نامه که 6 واحد هست را قبل از فراغت از تحصیل آغاز کنند.
دروسی که در این دوره گذرانده می شوند عبارتند از: کارورزی بخش جراحی، چشم، سوانح و سوختگی، ارتوپدی، ارولوژی، اطفال، بهداشت، گوش و حلق و بینی، زنان و زایمان،اورژانس، نفرولوژی، پوست، روانپزشکی.
فارغ التحصیلان رشته پزشکی چه توانایی هایی را کسب می کنند؟
دانشجویان فارغ التحصیل رشته پزشکی که مدرک دکتری عمومی خود را دریافت کرده اند می توانند مسئولیت هایی هم چون: تشخیص بیماری و درمان آن در مطب شخصی خود یا درمانگاه ها و بیمارستان ها را انجام دهند یا سرپرستی و مدیریت مراکز خدمات بهداشتی و درمانی را به عهده بگیرند و هم چنین توانایی مشارکت در امر تحصیل و پژوهش درباره بیماری های مختلف را دارند.
بازار کار و موقعیت شغلی رشته پزشکی در ایران
بر خلاف تصور عام که بر این باور هستند که یک دانشجوی فارغ التحصیل رشته پزشکی اگر از نظر مالی وضعیت خوبی نداشته باشد تا یک مطب شخصی برای خود داشته باشد درس خواندن او بی فایده و بی نتیجه خواهد بود، توضیح این مطلب لازم است که هر کدام از فارغ التحصیلان این رشته می توانند از به کار گیری علم و توانایی خود در همه جا استفاده کرده هم خودشان سود ببرند و هم سود علم خود را به دیگران برسانند.
بازار کار این رشته می تواند حتی از منزل شخصی خود فرد شروع شود و تا درمانگاه ها، بیمارستان ها، اورژانس ها و همه مراکز خدمات درمانی چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی گسترش یابد و هم چنین میتوانند کارهای پژوهشی گسترده ای را انجام دهند و یا حتی می توانند به مناطق و شهرهای کوچک و محروم که نیاز مبرمی به پزشک دارند رفته و به جامعه بیماران خدمت کنند ولی جای تأسف دارد که کسانی که در این زمینه فعالیت کردن را دوست دارند بسیار اندک هستند و بسیاری از پزشکان ترجیح می دهند به انجام کار درمان در مطب خود بپردازند.
سرانجام ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر رشته پزشکی
هر فارغ التحصیل رشته پزشکی عمومی می تواند بعد از قبولی در امتحان پذیرش دستیاری سراسری، در رشته های تخصصی ای که در داخل کشور ارائه می شوند ادامه تحصیل دهد و بعد از چند سال تحصیل در یکی از رشته های تخصصی عنوان و مدرک متخصص آن رشته را دریافت کند و بعد از آن هر متخصص با گذراندن دو تا سه سال تحصیل در همان رشته به عنوان فوق تخصص یک رشته زیر گروه آن رشته تخصصی شناخته شود.
مدرک دکترای ناپیوسته یا همان PHD در رشته های علوم پایه پزشکی است که فعالیت های افراد دارای این مدرک از نوع فعالیت دانشگاهی، تحقیقی و تدریس است و غالبا غیر بالینی می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید